ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΜΌΣ- ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΈΣ
Ο μεγάλος θεωρητικός τους είναι ο
Γεώργιος Σορέλ (1847-1922) του οποίου τις
διδασκαλίες υιοθέτησαν οι Μουσολίνι
και Λένιν. Οι συνδικαλιστικοί ηγέτες
(πλούσιοι συνηθέστερα οι ίδιοι) έγιναν
συνεταίροι του μονοπωλιστικού καπιταλισμού
και διώκτες των ελευθέρων επιχειρηματιών
και των ανένταχτων εργατών.
Στις λατινικές χώρες Ισπανία, Πορτογαλία,
Ιταλία, Γαλλία, ένα είδος αναρχοσυνδικαλισμού
έκανε την εμφάνιση του. Αυτό επεδίωκε
την κατάλυση του κράτους, και την
αντικατάσταση της κρατικής εξουσίας
και την διεύθυνση των επιχειρήσεων από
“επιτροπές εργατών”! Με κύριο όπλο για
την διάδοση του επαναστατικού πνεύματος
στις εργατικές μάζες, την αμάθεια ή την
ημιμάθεια των εργατών και των
συνδικαλιστικών στελεχών, των πάσης
φύσεως εργατικών ενώσεων!
Στην Ελλάδα οι καπιταλ-συνδικαλιστές
δουλειά τους είναι να διδάσκουν-διαδίδουν
για τους εργαζόμενους μόνο,
τον...σοσιαλισμό, βλέπε ΠΑΣΟΚ!
Αφού κατάφεραν να κλείσουν ή να εκδιώξουν
κάποια μεγάλα σχετικά εργοστάσια-επιχειρήσεις
(πολυεθνικές ή όχι δεν έχει πολύ σημασία),
όπως: General motors, Pireli, Fiat, Πειραϊκή
Πατραϊκή, Υφαντουργεία Μποδοσάκη,
Ναυπηγεία Σκαραμαγκά, Σύρου Νεώριο, και
άλλες ων ουκ έστι αριθμός, κατάφεραν να
δημιουργήσουν στρατιές ανέργων πολιτών
που δεν είχαν και πολλές επιλογές! ΤΑΧΙ
ή ΔΗΜΌΣΙΟ (αν είχαν πρώτα εγγραφεί σε
Τ.Ο του κόμματος) ή αν είχαν κάποιο
μπάρμπα στην Κορώνη! Ακόμη ΔΕΗ, ΟΤΕ,
ΕΥΔΑΠ, ΟΛΠ, ΟΠΑΠ, κλπ. Ιδού πεδίον δόξης
λαμπρόν για τους Έλληνες καπιταλ-συνδικαλιστές
χωρίς μάλιστα τον φόβο του λόκ άουτ, ή
αυτόν της απόλυσης!
Έτσι με γνώμονα την γρήγορη
προσωπική τους ανέλιξη, και τα στενά
συντεχνιακά συμφέροντα των εργαζόμενων,
προώθησαν τις πρώτες συντεχνιακές
συνδικαλιστικές επιτροπές που μετείχαν
στις αποφάσεις της διοίκησης, του
εκάστοτε υπουργείου, ΔΕΚΟ, Οργανισμού
τοπικής Αυτοδιοίκησης, κλπ. Ταξίδια,
επιδόματα, παροχές, προνόμια, και άλλα
πολλά κατάφεραν να αποσπάσουν χωρίς να
τα δικαιούνται, αφού και οι μισθοί που
έπαιρναν ήταν πολλαπλάσιοι της εργασίας
που απέδιδαν, όταν δεν ήταν...”κοπάνα”.
Εν τούτοις δεν χρειάζεται
μεγάλη μόρφωση για να καταλάβει κάποιος
ότι αν παίρνεις περισσότερα
χρήματα απ' όσα με την εργασία σου
αποδίδεις κάνεις μεγάλη ζημιά στο κράτος
(εργοδότη) και σε κάθε εργοδότη αφενός
και στο κοινωνικό σύνολο αφετέρου.
Βέβαια το κράτος έχει και αν δεν
έχει...παίρνει ΔΑΝΙΚΆ για να κάνει την
μισθοδοσία και να κρατάει ευχαριστημένους
τους κηφήνες συνδικαλιστές! Τους τόκους
και τα επιτόκια τα πληρώνουμε όλοι μαζί
δυο-τρεις γενιές αργότερα...σιγά! Μπορούμε
επίσης να καταγγείλουμε το χρέος σαν...
απεχθές και επονείδιστο
και
να μην πληρώσουμε τίποτα! Έτσι μας
κατάντησαν ένα κράτος με διεφθαρμένο
λαό (όπως λένε μερικοί πολιτικοί μας εκλεγμένοι πρόσφατα με μεγάλη πλειοψηφία, άνδρο απατεώνων, κομπιναδόρων, πατακτσίδων,
που δεν αναγνωρίζουν τα χρέη τους...εκτός
απ' εκείνα της πόκας
(όπως
λέω εγώ)!
Συνέχεια...